KOFER
Her bahar gelişinde açar bu dikenli yavruağzına benzeyen kokusuz sarı kırçiçeği. Toprağına daha önce de ayak bastığım bu yer, Koferimi(bavulumu) gömmek için uygundu. Denizi tüm gün, güneşi öğleden sonra görüyordu. Gelirken kazma kürek de getirmiştim. Kofer büyüklüğünde çukur kazdım... Koferde her şey! Bütün ömrümün boğulduğu anılar... Mazinin yükü... Gömdüm... Toprağı çiğnedim, pekiştirdim..Tepeden aşağıya inerken göğsümde ağır bir yük kalmıştı sanki!
Yorumlar
Yorum Gönder