Prizreni

Araba Prizren'e yaklaşıyordu. İçlerinde, uzun zamandır ayrı kaldıkları şehrin özlemi vardı. Coşo, arka koltukta uyuyan Farke'yi uyandırdı.
Farke -Geldik mi?
Coşo -Geldik, geldik! 
Farke, başını kaldırdı: - İşte Sinan Paşa camii. İşte Topli aldığımız fırın. Teranda'nın önünde duran ayakkabı boyacısı da orda.
Arabacı - Hangi mahalleye gidicez?
Coşo - Kurila'ya. Bizim ev orda...!!!!
Coşo ve Farke, Kurila'daki bir zamanlar bırakıp gittikleri evlerine vardıklarında, Coşo, bahçe kapısını ardada çaldı. Tanımadıkları bir genç kız açtı. Yüzü parlak, beyaz tenli, onaltı yaşlarında bir kız. O da Coşo'yu tanımıyordu, annesine seslendi.
   Coşo, gözlerinin içine bakacağı sevinçli gözler aradı. Lakin yoktu. Mutlu ve heyecan dolu  anlar yoktu. Bu kadim şehirin üstünden esen rüzgâr, bu eve anılardan başka bir şey bırakmamıştı. Coşo' nun canı sıkıldı. Evden çıktı, Şadırvan meydanına doğru yürüdü. Farke, evde kalmıştı...

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sofya Tolstoy Anıları. ( Tam metin)

Analog Dünya

Prizren ve Prizren - Ak Güvercin Olsaydım. (Tem Metin)