DEPREM

Deprem olmuş, insanlar acılı. Evi gitmiş, hanımı gitmiş, çoluğu çocuğu gitmiş, torunları gitmiş. İstanbul Havaalanına gelenler – uçak bedava getiriyordu- başı önde, elleri arkasında gözleri yere bakıyor. Kadınların gözleri; kederli, hüzünlü, acı girmiş içlerine. Kimi terlikle; şaşkın, şoka girmiş, bir o yana bir bu yana gidiyor.

Dünyanın toplantı salonu neresi? Ne belli! Gece yarısı; yıldızlarla birlikte, hüzünlü, kederli; karanlığın içinden gelen insanı daha da hüzünlendiren musikisi ile paylaşılıyor.

  6  Şubat'ta Güneydoğuda on ilde olan depremde ölenlere Allah'tan rahmet, hastanede olanlara şifalar, kalanlara sabır ve sağlık diliyorum 

Yorumlar

Bu blogdaki popüler yayınlar

Analog Dünya

Eski Fahrettin Altay(Üçkuyular)

İZMİR' Lİ BİR ŞAİR VE ROMANCI VE ÖYKÜCÜ NECATİ CUMALI...