kökler

Ağaç Kökleri ve Hayatın Karmaşası Üzerine

Topraktan dışarıya taşmış ağaç kökleri…

Bir ilk bakışta düzensiz, karışık, belki de çirkin gelir göze. Ama o karmaşa, aslında bir yaşam mücadelesinin dışavurumudur. Her bir kıvrım, her bir girinti, toprağa doğru bir uzanış; hayata tutunmanın somut bir kanıtıdır.

Kökler, ağacın gizli yüzüdür. Gövdedeki görkem, dallardaki yapraklar, çiçeklerdeki zarafet... Hepsi o görünmeyen, karmaşık köklerin toprağa sıkıca sarılması sayesinde mümkündür. Tıpkı insanın iç dünyası gibi... Dışarıdan sadece bir yüzümüz görünürken, içeride karmaşık düşünceler, çelişkiler ve çabalar vardır.

Toprak; sadece bir yaşam kaynağı değil, aynı zamanda bir aidiyet duygusudur. Kökler, toprağı sever. Ona girer, onunla kaynaşır, içinde var olmanın yollarını arar. Ağaç, toprağa tutunarak hayatta kalır. İnsan da anlam bulduğu yerlere tutunarak var olur.

Hayat da kökler gibidir. Basit gibi görünse de karmaşık bir düzene sahiptir. Bazen toprağın altında gizli kalırız, bazen yüzeye çıkar, çatallı yollarla büyürüz. Ama hep bir yere, bir şeye tutunma çabası içindeyizdir. Çünkü sevmek, kök salmaktır. Çünkü yaşamak, karmaşık da olsa o kökleri sevmekle başlar.

Ve belki de bu yüzden en güçlü ağaçlar, köklerini en derine salanlardır. Tıpkı en derin duyguların, en sağlam varoluşları yarattığı gibi.