MEZARLIKBAŞI SOĞUK SOKAK isimli kitabımdan sayfa 37-38

       Yaşamak denen, hüzün, sevinç, merhamet, acımak ve daha bir sürü; insana has özellikler içeren olgunun tüm versiyonlarını, İzmir'in bu mahallesinde görülüyordu. Pavyonda, genelevde çalışan bir takım aşüfteler vardı. Bu kadınların buralara düşmesi, yaşamlarının ayrı bir boyutuydu. Çoğu veya benim tanıdıklarımdan bazıları; çocuk büyütüyor, bazıları hasta bir anaya bakıyor; hele uzak yollardan gelen biri; kız kardeşini okutmak için çabalıyordu. Gideceği yeri, geçeceği yolları pek bilememiş olan, aslında saygı duyulası insanlardı. Aralarında çok delikanlı kadınlar vardı. Yüce bir kalb taşırlar...Üstelik kendilerini diğerlerinden ayıran çekicilikleri var. Güneyden gelen birinin, evlenerek mutlu aile kurmak, ev hanımı olmak istediğini duymuştum. Hayat yaman; dağdağalı, fırtınalı. Bu kadınları seviyordum. Onlar da beni, yeşil gözlü kumral kıvırcık saçlı bir çocuk olduğum için severlerdi... Hayat burda melodram. İnsanların, elemleri, kederleri, hüzün ve sevinçleri boyunlarına asılmış.Kadınların bazıları, hele biri var; beyaz tenli olanı;  erkeklerin hayallerinde gezen; dağların koklanmamış beyaz zambağı; saçlarını ıslatarak çıkar, çevresine can çektirirdi. Yağmurlu havalarda, keklik gibi taştan taşa sekerek yürür, dolgun ve diri vücudu daha yakıcı olurdu...İri gözleri, insana mutluluk veriyordu. Baktığınızda, sizi içine çeken duru suya düşmüş gibi olurdunuz. Burda anlamını yitirmeyen apak tenli güzel;  masum tazelik... Ayva tüyü sarı kılları vardı üflendiğinde dalgalanan. Süslü ve alımlı manita, maharetle işlenmiş dantelalı köşe yastığı... Aşklar hep platonik... Kadın en büyük! Onun için şiirler yazılır, heykeli yapılır, adı;  duvarlara ağaçlara kazınır. Ölünür öldürülür.Bazı erkekler sevdiğinin ismini koluna, göğsüne dövme olarak yazdırırdı. Yazdırıyorlardı. Aşklar  bu sıkışmışlıktan kurtulmanın, rahatlamanın, nefes almanın yoluydu.Aşklar, döner bıçağı gibi deşer acıtırdı, ama vazgeçilmezdi. Kaçmak isteyip de kaçamayanların tutkuları neydi? Adlandırmak zordu. Güzel yüzler aşık ister. Esmer tenli, yeşil gözlü, nadide güzellerin mutlaka sevenleri vardı. Olmazsa normal dışı olurdu. Delikanlılar, cehennemde olmadıklarını ancak güzel gözlü dilberlere baktıklarında anlardı.

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Sofya Tolstoy Anıları. ( Tam metin)

Resim
Sofya Andreyevna Tolstoy’un 24 Şubat 1904 yazmağa başladığı ‘’Benim Hayatım’’ adlı hatıraları 1844 – 1901 yıllarını kapsar. Ömrünün son dokuz yılı kaleme alınmamıştır. Sofya Andreyevna kendi kitabını yazmağa çok iyi hazırlanmıştı. Dediğini göre Tolstoy’un Günlük’leri ‘’Kıymetli materyal idi’’ o kendi günlüklerinden ve Tolstoy ile yazışmasından ve birçok kimsenin Tolstoy’a ve ona gönderdiği mektuplardan alıntılar yapmıştı. ’’Benim Hayatım’’ın materyalleri ve karalamaları Yasnaya Polyana’da muhafaza edilmektedir.          Sofya Andreyevna Tolstoy’un hatıraları, Tolstoylar ailesinin hayat ve maişetini, aile içi ilişkilerini ve bütün zenginliğini, incelikleriyle gösteren kıymetli bir senettir. Aynı zamanda bu, Tolstoylar ailesinin geniş ve son derece tabii toplum ilişkilerinin panoramasıdır. O devir Rusya’sının sosyal, siyasi, medeni hayatı, Tolstoy ailesinin hayatında fevkalade derin ve kabarık etki yapmıştır.        Sofya Andreyevna’nın, Lev NikolayeviçTolstoy ile ömür sürdüğ
Devamı

Son Durak - Tolstoy'un Son Yılı,,- tam metin, sesli okunuşunu YouTube' tan dinleyenilirsimiz-

Resim
SON DURAK Nev Nikolayeviç, evet, edebiyat alanındaki başarılarını duy-mayan yoktu. Önemli bir yazar olacağı belliydi. Moskova ve St. Petersburg’ da herkesin dilindeydi. Annem: ‘’Gün gelecek, Kont Tolstoy için yazılanları ansiklopedilerde okuyacaksınız. ’’derdi. Biz üç kız kardeştik. Lisa, Tanya ve Ben. Üçümüz de Kont Tolstoy’u beğeniyorduk Ama annem ve babam en büyüğümüz olan Lisa’nın eş olarak uygun olduğunu düşünürlerdi. Ama Tolstoy beni seç-mişti. Beni seçmiş olması da kimseyi şaşırtmamalıydı. Benim de farklı yönlerim vardı. Kötü denmeyecek kadar piyano çalıyordum. Suluboya resimlerim iyidi. İyi dans edebiliyordum. Ve öyküler, şiirler, günlükler yazıyordum. Tolstoy, sık-sık evimize gelir, babamla günlük olaylar ve siyaset hakkında uzun sohbetler ederlerdi. Göz göze geldiğimizde bana göz kırptığı olurdu. Bir seferinde koridorda kimse görmeden elimi sıkmıştı. Annem, Tolstoy ailesinin Yasnaya Polyana’ daki arazisine yakın oturan babasını ziyaret etmek istiyordu. Sıcak bir y
Devamı

İZMİR' Lİ BİR ŞAİR VE ROMANCI VE ÖYKÜCÜ NECATİ CUMALI...

Resim
         Susuz Yaz, filmiyle tanıdım onu, siyah beyaz bir melodramdı. Etkilemişti beni. Suya sahip olma mücadelesiydi. Beyaz perdenin kötü adamı Erol Taş, iyi rol kesiyordu. Bence, Necati Cumalı, ilk dönem kırsal romancılarından bir tık  önde. Makedon göçmeni bir ailenin oğlu. Urla'ya yerleşmiş aile. Ve burda, İzmir'in güzel beldesi Urla'da; yazmış şiirlerini, romanlarını, hikayelerini, oyunlarını...          Cumalıyı okumak lazım, suyu karıştırıp, hayatı hırçınlaştıran, Susuz Yaz'ı; tütün zamanında; ıssız tarlalarda, burnu yakan, elleri sarartan tütün acısını anlatan Tütün Zamanı'nı... Okumak lazım İzmir Urla'lı Cumalıyı...        Bir zaman Urla'da, sahibi eski eski bir kitapçı vardı. Kendisi Urla'lıydı.. Sormuştum:        -Necati Cumalı'yı tanır mısın?        -Tanımam mı! Ama ben sevmem.        -Kitaplarını?        -O başka! Kitap başka!    
Devamı