DENEMELER

DENEMELER: İKİ KADIN : ''Sana zor gelen bu hayatı kabul etsen yenilgiyi kabul etmiş olacaksın gibi.'' ''Aynen öyle.'' Alıştım diy...

''Sana zor gelen bu hayatı kabul etsen yenilgiyi kabul etmiş olacaksın gibi.'' ''Aynen öyle.'' Alıştım diyemiyordu. Diyemez.Çünkü, alıştım demek çaresizlikti onun için... Gülbin, yorgundu.Gürültü alabildiğine rahatsız ediyordu onu. Dükkanın bodrum katına inip kuytu köşeye yatardı, bazen, kulaklarını kapatarak. Onun hayatında bir yol açılsa, başka bir yol, orda yürüse yalnızlığa doğru. Yalnız olsa, yüklendiği bu yaşantıyı sırtından atsa. Tartışmasız bir yaşantı beklese onu, her şeyin son bulduğu; yalnızlığın sadece kendine ait olduğu bir yer. Ona acı çektiren gerçeklerden uzak bir yer...Ama! Bazen hayat yorar insanı. Affetmek yorar, hoş görmek yorar, boş vermek bile yorar. Ve insan susar. Her şeye, herkese rağmen elinden  gelen tek şeyi yapar; içine atarak sessiz çığlıklarla susar. Gülbin bağıra bağıra susuyordu. Geçmiş zamanın halatını tutmuş bırakmıyor, ama akan zaman onu sürüklüyor, gelecek zamana götürüyordu....Bazen boş vermişliği olur; kayıtsız, u

Gülbin'in içinde daima bir gece vardı ve is kokan gazlı lambalarla zor aydınlanıyordu. Dumanı kalbini sarıyordu. Gelecek şimdi uykusuz bir gece geçirdim diyecekti. Gelsin. Burası iyi gelebilir, kuşların şarkıları yaprakların hışırtısı kalbine güzel sesle okunan bir ilahinin huzurunu verebilir. Verir aslında. Ama kafasının içi cam kırıklarıyla dolu; her fikrinde batıyor, kanatıyordu. Bu arada termalin kafesine gittim çay içiyordum. Telefon çaldı.   - Nerdesin?    - Kafede çay içiyom    - Ben de ana kapıdayım   - Tamam yürü, karşılaşırız. Ben de çıktım    - Hoş geldin    - Of ya! Sıkıldım. Bak burası güzel    - Delirmemişsin?    - Hıı! Deliremedim    - Delirmeden geçen hayat, hayat mıdır?    - Yürüyelim şöyle ya, ormana; derede su akıyorsa ayakları sokarız   - Barajdan bazen su bırakıyorlar, bıraktılarsa süper. Uyudun mu gece?   - Uyudum. Dükkanda yattım. Orda rahat uyuyom   - .......devamı yakında