DENEMELER

    Üçüncü Dünya ülkeleri diye ülkeleri sıraya koyan birinci sıradakiler - Kuzey Amerika, Avrupa ve bazı Uzakdoğu ülkeleri, kendilerini modern ve gelişmiş sanıp bir sıra oluşturmuşlar. Direk bir kategorize olayı yani.     Bu kısa romanın görünen hikayesinden çok daha derin göndermeleri var. Aslında Sudan'ın hikayesi. Tayeb Salih,  kurgusunu son derece bilinçli bir şekilde yapmış. Sömürgecilerin gidiş- geliş çizgisini genişletip kalınlaştırmış...

 Sabahın erinde uyanır,fırından çıkmış sıcak ve çıtır gevreklerini tablasına itinayla dizer, fırından sağ ayağıyla çıkar tablasını başına kor  ''çıtır,sıcak''   bağrışlarıyla satmaya başlar.. Sıcak gevrek çay ile iyi gider... Yanında  tulum peyniri de olursa on numara olur. Bu gevrekçi bizim mahalle fırınının gevrekçisidir; ''çıtır, sıcak''

Nereye giderseniz gidin, ülkeniz peşinizden gelir. Artık siz orada yaşamazsanız da o içinizde yaşar. Afganistan'li Khaled Hosseini'nin yaşadığı gibi...

Aynada ki, sorgu dolu gözlerin hüzünlü. Denizin dibini araştıran ay gibi, onlar da ne demek istediğimi anlamaya çalışırlar. Hiçbir şeyi saklamadan, gizlemeden hayatımı inceden inceye gözlerinin üstüne serdim. İşte bunun için sen  beni tanımazsın!!!  Keşke kalbim yansısaydı sırlı aynaya ama nerde onun dibi nerede kıyıları!!?? ----------------------------------------------------------------------------vs   

 Sen,  maşallah  

Kurila'da cambazlar::;;!!!! ........  Ya geride kalanlar!? Çürümüş, bozulmuş, benliğini yitirmiş gibi. Birçoğu atalarından öğrendiği "doğru ol-dosdoğru ol" ölçeğinden uzaklaşmış. Prizren 'de bunu ifade eden"Üsküp' e gitti leblebi oldu" deyimiyle örtüşür olmuş... Gurbete düşüp de bura özlemiyle yanan insanlarını kazıklar olmuşlar. .. "Ama Ahmet Coşo'nun öyküsü burada-Türkiya'da- yazılı: Yüzündeki kırışık, bir asırdır, kış gecesinde bir yoldur, berrak bir pınardır belki bir kopuştur, bir kabristandır, kavurucu hasret ateşidir.. 

  Biraz umut, biraz ahmaklık, en görünür ifadesini ise Kosova'dan Türkiye'ye göçmekte bulan Ahmet Coşo. Adı konmamış yakıcı  bir arzu ile içinde saplanıp kalmış olanı yeni yurdunda çıkaracaktı. Kara trene bindi varmak için  düşlediği ülkeye, yanında eşi ve dört çocuğuyla birlikte Sirkeci'de bastı toprağa. Oradan İzmir Mezarlıkbaşı mahallesine. Yer değiştirmeler iyi olurdu her zaman. Ama buradan ve şimdiden hiç yakasını sıyıramadı. Buralarda düşlediği gerçeği lekeleyen bir şey olduğunun ayrımına vardı. Vardı da ne oldu? Bastığı bu toprak aldı onu!!