DENEMELER

 Ersoy, muvakkat handa ve fani misafirhanede ve kısa bir zamanda ve az bir ömürde; ne gördü? Nimetlerden tattı ve gitti! Arkada kalan, zaman içinde, toz tutmuş artık kullanılmayan eşyalar! Baktığınızda, onlarla özdeşleşen, onlardan geriye kalan eşyalardı. Bir zamanlar Peride'yi arada öfkelendiren, arada kalbini titreten, gözlerine bakan yoktu artık. Yıllar geçip gitti, bahar günleri geçti, çiçekler soldu, gençlik söndü. Hayat, zambak yaprağında bir su damlasından başka bir şey değil demek ki...   Peride, kullanılmayan eşyaların kokusunu içine çekerek,  Ersoy'u hissettiren eşyaları saygıyla okşar çıkardı. Bir zamanlar birbirlerinin nefesiydiler. Öyle veya böyle, iyi ve kötü, acı ve tatlı. Tüm eşyaları koysan da; Ersoy, bir zamanlarda kalmıştı. Miş-muşlar bitmezdi. Eşyalar, ömrün tuhaf belki acı bir anısını hatırlıyorlar. Hayal ve zaman... İkisi, sinema perdesi gibi, sonu bu evde olan geçmiş günleri gösteriyor. Peride sevenini kaybetmişti. Peride'nin yüzü bildiğim yüz değild